Daha gerçek yalanlarım doğrularından.
O yüzden boğuluyoruz bir bardak suda fırtınadan.
Zaman beni,ben zamanı öldürüyorken
tuttum nefesimi atmaya seni beynimden.
Ama o zaman da kalbim boşa dönüyor.
Hep sana atan bir yürek, nasıl inansın bunca...
Tesadüfler, nasıl açıklansın?
Bana bunca zaman sonra bunu hissettiren,
öylesine bir rüzgar
olamaz kalbime esen.
Dünle bugün arası
sanki daha uzun hayatımdan.
Hiç kimseye mektup yok,
ölmüş insanlar insansızlıktan!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder